De ananas

Terwijl ik achter de schermen lustig verder naai, laat ik hier nog even het resultaat van juwelenles nummer 2 zien. Die juwelen laten zich zo gewillig fotograferen ;)

Eén van de dames in de les noemt hem de ananas en hij heeft er wel wat van weg, dus laat het ons daarop houden.

Ingangsexamen

Naaien is en blijft leuk. En er ligt hier nog een heleboel ongeblogd materiaal in de kasten. Ik probeer dat nog in orde te brengen voor het is afgedragen.
Maar in de naailes ging het traag, te traag om nog leuk te zijn, hoewel we er een hele fijne groep hadden en ik de mensen wel wat mis. Dus koos ik ervoor om wat anders te gaan doen. Eigenlijk moest dat patroontekenen worden, maar helaas werd dat enkel tijdens de werkuren aangeboden.
Dus schreef ik me in voor de lessen fantasiejuwelen maken. Helaas kreeg ik 2 dagen voor de start van de lessen te horen dat er onvoldoende inschrijvingen waren (alleen ik bleek later!).
En toen moest ik dus kiezen tussen niks doen of via een ingangsexamen naar het 2e jaar proberen te geraken. Dus gingen we ervoor en dit was het resultaat:

Een zelfgemaakte ring met Swarovski-elementen, heel wat anders dan de ringetjes met roccailles die ik in mijn jeugdjaren wel eens maakte. Niet dat ik hem veel ga dragen, want het is niet echt mijn stijl deze joekel, maar de volgende juweeltjes zijn dat wel... wordt vervolgd.

Messengerbag met een gouden randje

De dochter zit nu ook in het eerste leerjaar en mag dus naar de tekenacademie. Net als de zoon had ze dus een zak nodig om haar spulletjes in te stoppen.
Het model en formaat waren goed, dus ging ik voor hetzelfde model. Ook nog eens geen gedoe met "niet eerlijk!" op die manier.

Net als hij mocht ze een stofje (canvas) kiezen in de Ikea. Omdat de stof redelijk stevig is en ze ook als voering dient blijft de zak eigenlijk vrij goed in vorm, ook al werd hij op geen enkele manier verstevigd.

Een roze fase hebben we hier niet gehad, maar goud en blink dat mag. En dus ging ik aan de slag met gouddraad en gouden paspel.  Die gouddraad dat is toch maar iets raars, soms ging dat hele stukken vlotjes en dan opeens brak hij om de paar centimeter. Nog altijd geen idee waarom.

En dan net voor de start van het schooljaar kwam er de LMV met een "terug naar school" boekje, dus maakte ik er nog een pennenzak bij uit de laatste restjes van de stof.

Onze slaapkamermuur

Een tijdje geleden trokken we in ons nieuwe huis en de eerste kamer die een grondig makeover kreeg, was onze slaapkamer.
We gingen eerst behangpapier kijken, maar vonden niet direct iets. Het huis werd ook gebouwd in het interbellum en de muren zijn niet allemaal even recht, dus behangen zou een heksentoer worden.
En toen kreeg de man des huizes een idee. Hij ging schilderen, maar niet zomaar gewoon.

Schilderen met een print, zoals behang en met wat optisch bedrog. 

De muren hadden oneffenheden, veel oneffenheden toen hij eraan begon.

De vloer had vlekken en een relatief donkere vernislaag.

De muren kregen een eerste laag kleur en dan kwamen de vakjes. 612 vakjes om helemaal precies te zijn. Die vakjes, daar gingen wel een paar rolletjes plakband aan op, om nog maar te zwijgen van de werkuren.

Elk vakje werd nauwkeurig geplakt en kreeg een eerste laag met de muurverf. Op die manier lopen eventuele oneffenheden al vol met verf in de basiskleur en krijg je achteraf geen lelijke uitlopers. 

Daarna kreeg elk vakje nog 2 lagen hoogglans lakverf in een tint donkerder dan de onderste laag. 

En dan komen er 612 mooie regelmatige vakjes te voorschijn. 

Tenslotte nog een mooie lamp erbij en we kunnen heerlijk slapen. 

Kungfu Panda is geboren

Hij werd al een tijdje verwacht deze kleine pruts. Maar wat het zou worden bleef een geheim. De hele tijd dacht ik dat ik me mocht klaarhouden met roze, maar toen bleek er toch een jongen in die buik te schuilen. 

Aangezien hij niet de eerste in de rij was, stond er weinig op de geboortelijst en dus ging ik voor "zelluf doen". 

De foto's werden op een haastje genomen voor we de cadeautjes gingen afgeven. De t-shirts maakte ik volgens hetzelfde ottobre patroon dat ik al eerder gebruikte voor pyjama's. Het staat 3 keer in het boekje in verschillende matenreeksen en past voor elk.
Ook de patronen van de broekjes komen uit een ottobre, bij het grootste veranderde ik wel meer dan ik overhield van het oorspronkelijke patroon.

Het labeldoekje wilde ik al lang eens maken, maar het kwam er nog last minute bij. Die pyjama ligt dus niet helemaal toevallig op de hoek ervan. Dikke zachte fleece, tricot en plastiek laten zich niet zomaar aan mekaar zetten blijkbaar.

Stof: Pauli

Klein klein kleutertje

... waar ben jij toch naar toe?

Na de grote vakantie hebben we hier geen kleuter meer in huis. Maar nu plukt ze nog graag een bloemetje af.

Na de eerste Allybroek  gingen we voor een tweede, deze keer in een gewoon katoentje. Het resultaat valt helaas wat tegen. Hoewel het model volledig identiek is, valt de stof een stuk minder mooi.  

Ze is draagbaar, maar er komt geen derde in gewoon katoen.

Stof: Pauli (enkele jaren geleden)

Korte ritten - de uitdaging

Eergisteren las ik de uitdaging van Justina Maria Louisa en ik voelde me onmiddellijk aangesproken.
Bij Dagen zonder vlees of andere uitdagingen heb ik vaak wel zin, maar geef ik het even vaak al bij voorbaat op. Hoewel de man des huizes vegetariër was tot iets na de geboorte van de zoon en ik al die jaren amper vlees at, geraken we er daar niet meer. De motivatie lijkt op, het gezeur van de kindjes over veggieburgers klinkt luider dan de motivatie.

Maar fietsen is anders. Fietsen doen de kindjes graag, geen problemen daar.
Eerst woonden we in centrum Leuven, dan op wandelafstand en nu is het toch al het handigst om de fiets te nemen.  We hebben lang en hard gezocht om een huis te vinden op fietsafstand van de stad en al wat ze te bieden heeft. Het zou dus al te gek zijn om voor alles in de auto te springen terwijl het stadscentrum op amper 3km van de deur is.  En toch nog net iets te vaak doen we het toch. Tochtje naar de bib, mmm, al die zware boeken, hop snel naar het filiaal met parking.  Naailes, al die spulletjes mee te slepen, hop snel met de auto, er is toch een parking.

Reden genoeg dus om toch mee te doen aan Mijn korte ritten. We zijn niet slecht bezig, de kindjes gaan dagelijks met de fiets naar school, vele korte ritten doen we al met de fiets, maar het kan beter.